Size ulaşmamın bu kadar kolay olacağını tahmin etmezdim. Bunu komşumun kızına borçluyum, ben eski anılarla yaşayan Atatürk sevdalı 86 yaşında bir Türk kadınıyım. Tarihimle anılarla yaşıyorum, 1944 te İstanbul'a gelin olarak geldim. Eşim babamın halasının oğlu, Avni Yurtseveri'nde amcasının oğlu önce amcalarla evimiz uzaktı, sonra kayınvalidem ölünce onlara çok yakın kira evine çıktık çünkü kardeşler ve kardeş çocukları daha sık görüşme fırsatı olur diye gerçekten de öyle oldu. Bu iki alile bir birine bağlı eski Türk adetlerini evlerinde sürdürüyordu. Ben de aynı terbiyeyi aldığım için bu temiz aileye intibak etmem zor olmadı. Sık sık hafız amcalara gidip onlara severek hizmet ediyordum. Aile fertleri bir araya gelince önce hal hatır sorulur sonra ciddi konulara girilir. Kayınpederim büyük olduğu için girdiği harplerden ve aldığı istiklal madalyasından başlar arkasından Avni'nin babası Hafız amca oda dini hikâyeler ve öğütler verir, sıra Avni'ye gelince hemen yaşlı bilgin gibi adeta bir tavır alır hepimiz pür dikkat onu saygıyla dinleriz. Çünkü anlattıkları güncel taze konulardır. Siyasi, milli ve askeri ben onların arasında çok şeyler öğrendim. Bir nevi tahsil görmüş gibi oldum. Bugün hepsi merhum oldu. Kabirleri nur olsun. Oraya gidip hizmet etmemin sebebi hepsi yaşlıydı. Evde 80 yaşında büyük halamız vardı. Kayınpeder 75, amca 70 yaşında, amcamın 2 hanımı da tahmin ederim 65 vardı. Vaktiyle onlar 3 kardeş Erzurum'dan gelmişler İstanbul'a yerleşmişler, 2 erkek kardeş evleniyor çocukları oluyor. Amcaya yakınında oturan yaşlı ve hasta bir kadından şöyle bir teklif geliyor "o efendiye hanımı çok sevdim benim evimde otursunlar ne olur ölene kadar bana baksınlar evim onların olsun o günlerde onlarında ihtiyaçları varmış. Hem kimsesiz hem de hanımın duasını alırız diyorlar". Gayet güzel bakıyorlar ama birgün amcanın hanımı Gül ölüyor arkadan yaşlı hasta kadın ağırlaşıyor çok geçmeden oda ölüyor. Amca 3 küçük çocukla kalıyor, amcanın günden güne işi zorlaşıyor.

Bazen çocuklarını abisinin yanına yani kayınvalideme getiriyorsa da onun bu durumuna acıyan dostlarım uygun bir hanım bulup evlendiriyorlar. Zamanla bu 3 küçük çocuk büyüyor 3 de birbirinden akıllı, zeki efendi çocuklar, en büyüğü Zeki Yurtsever, madeni eşya atölyesi var, ortancı ağabey Remzi Yurtsever okullarda gösterdiği üstün başarısından dolayı devlet hesabına Amerikan Kolejini iyi derecede bitirip yine devlet yardımıyla Amerika da, Yüksek Uçak Mühendisi olarak yurda dönüyor, Kayseri uçak fabrikasına atanıyor.

En küçüğü Avni de son derece başarılı 2 sınıfı 1 senede geçiriyor, olağan üstü başarı ama babamı maddi sıkıntıya sokmayayım düşüncesiyle askeri okulu tercih ediyor. Avni Yurtsever emsallerinden evvel harp okulunu bitiriyor. Her erkek çocuk gibi askerliği çok seviyor bu inkar edilemez. Ama bir gün nedense onda birden hukuk tahsili aşkı uyanıyor. Gayet hesabını bilen bir çocuktu mecburi hizmeti bitince kendi topladığı parasıyla hukuka başlıyor, ağabeye sinin yeni açacağı atölyesine de maddi yardımını esirgemiyor. Hukukun son günleriydi o akşam bizde misafirdiler gelirken tamir edilecek gömlek ne varsa ütülenecek hepsini getirmiş. Önce büyüklerin hizmetini gördüm baktım oda küçük masayı önüne çekmiş başı önde ders çalışıyor, büyükler zaten onun durumuna hep saygı gösterir gayet sessiz konuşuyorlar. Radyodan bir anons dikkat, dikkat, Başbakan Adnan Menderesin uçağı Londra yakınlarında düştü. Biranda Avni parmağını dudaklarının üstüne koyup susun işareti verdi, dinledi inşallah ölmez dedi. O zaman babası afferim oğlum onu sevmezdin yinede ölümünü istemedin dedi. Avni'nin verdiği cevap hepimizi şaşırttı. Hayır baba ben gün olacak milletimin hesabını soracağım. Avni değişti meğer bu çocuk dolu imiş. Baba biliyor musun askerlik lav edilecek, askerlik diye bir şey kalmayacak geri kalanlar da hiçbir işe yaramayacak sokaklarda perişan yamalı pantolonlarla dolaşacaklarmış. Baba askerimiz olmazsa milletimizi kim koruyacak Avni bir nutuk çekti. Hepimizin dili tutuldu. Tarih gösterdi Avni'nin duası Tanrı katında kabul edilmiş buna şahit olduk.

Yine bir akşam bizde misafirler giden sohbetler arasında 2-3 gün evvel bir olaya şahit oldum. Hala üzgünüm Türklüğümden, dinimden utandım baba dedi. Ve anlatmaya devam etti. Bizde bakalım Avni ne diyecek diye bekliyoruz. Bir zengin Rum dostum var onun hukuk işlerine bakıyorum bana o kadar itimadı güveni var ki ben mısıra gidiyorum orada da gayrimenkullerim var biraz işim uzar Avni Bey buradaki han ve emlaklerimden epey bir gelir alacaksın bildiğin fakir aileler dahatacaksın, peki dedim. Onların kiliselerine gittim sordum, soruşturdum parayım dağıttım geldiği zaman kendisine anlatım. O bana nedense beğenirsiniz? Niye zorlandın nerelere gitmişsin yahut rast gele fakirliğine biraz inandığın kimse yok muydu Türk, Ermeni, Yahudi ne olursa benim için hepsi bir insan uzak yakın arama milliyet, dinde arama işte gerçek insan dedim. Bende bilirim ama o paranın sahibi ben olmadığım için Rum cemaatini seçtim.
(kaybolan emekli cüzdanı)
Yardımlaşmadan cesaret alarak kardeşim Avni apartmanın bodrumunda oturan bir aile var emekli cüzdanını kaybettiği için odun, kömür alamamış şuanda yardıma nasıl muhtaç anlatamam. Gaddar kayınpeder, kayınvalide normal katta oturuyor hiç içleri sızlamıyor mu? Dün bir ara uğradım durumu gördüm hemen eve gidip taşıya bileceğim kadar odun aldım getirdim. 3 çocuğunla o rutubetli yerde yaşıyor. Beni görünce hem ağladı hem sevindi onu teselli ettim Allah büyüktür darda olan kulların yardımcısı olur. Bir gün elbet feraha çıkacaksın daha birçok teselli edici kelimelerle onu biraz olsun rahatlattım Avni beni dinledikten sonra büyük fırsatı kaçırdık babasına dönerek baba sana zahmet yarın yine buraya gel kendi paramdan göndermek istiyorum dedi. Sonra bana dönerek yenge bir ricam var katiyen isim vermeyeceksin. Ben o anda komşum kadar sevindim birde komşum parayı aldığı anı görmeliydiniz nasıl dualar etti bu parayı gönderen iki cihanda mutlu olsun.

Komşum beni sıkıştırdı ne olur söyleyin kim gönderdi elimden ne gelirse yapmaya hazırım. O bir şey beklemiyor ama ben tahmin ediyorum Hafız amca göndermiştir. Hanım haklı amcamızın bize çok yardımı oluyordu. Bizde evimize yeni açmıştık çok noksanlarımız oluyordu yakın komşular bunun farkında idi. Hayır kardeşim oda değil çok ısrar etti dayanamadım söyledim. Fakat Avni'yi gördüğünde söylemedin değil mi yenge diyince evet diyemedim suçlu gibi kaldım. Zaten Avni'ye her şeyin doğrusu söylenirdi söz verdim bu defa afet dedim bizim Avni'miz böyle bir Avni idi babasının 3 oğlu vardı. Gayet tabi üçünü de evladıdır sever ama o babasının her hususta arkadaşı o kadar güzel anlaşıyorlar ki amca hep Avni'yi yanında taşır. Avni askerlik görevi icabı İstanbul'a geleceğini öğrendim amca bize uğra yarın Avni gelecek siz erken gelin beraber olalım derdi rahmetli. Size babasını met ettiği kadar vardır ve haklıdır.
Yine bir gün, amca geldi aklımdayken söyleyeyim dedi yarın erken gelin Avni gelecek peki amca gayret ederiz dedik. Ertesi gün gittik eşim içeri girer girmez nerde benim kardeşim diye yüksek sesle konuşunca amca gülerek geldi ağabeysi yukarıda namaza kılıyor. Amca mutlu eşim söze karıştı bende isterim ama vazifem o kadar ağır ki ne gecem nede gündüzüm yok ama dini vecibeleri yapmaya çalışıyorum. Allah fırsat versin haklısın oğlum maşallah Avni'miz namaza başladı diyince Avni içeriye giriyor bu konuşmayı duymuş olacak ki, ağabeyimler yabancı değil ama baba sen bize ibadette, kabahatte, gizli olur demiştin. Baba bir daha sakın ilan etme dedi. Sonra yine hürmetle babasının elini öptü o hareketi ile de babasından özür dilemiş oldu.
Avni'nin ağabeysi Zeki evleniyor bana genç bir arkadaş geldi onunla kısa zamanda anlaştık. Hafız amca memnun, bir gün yeni gelen küçük geline bak kızım (Erzurum şivesiyle) Sebahat ablandan çok memnunuz ama dikkat et edersen kazanırsın diye örnek gösterdi. Yakın olmak dolayısıyla onlar bizde ikinci cumartesi biz onlarda toplanıyorduk bu böyle uzun yıllar sürdü. Birde Ramazanı anlatmadan geçemeyeceğim. Biz apartmanın çekme katında oturuyorduk. Amca ikindiyi camide kıldı geldi. Bizimkiler daha gelmediler mi dedi daha erken amaca gelirler. O zaman kızım sen bana bir sandalye ver şurada oturup dinleneyim. Ben içerde hazırlıkla meşguldüm. Seslendi "Sebahat kızım bu teras ne güzel büyük sen burayı güzelce bir yıka günün sıcaklığını alsın. Akşama kalınca bir battaniye ser bizim cemaatti ancak alır derken Avni geldi. Bu akşam teraviyi bize Avni'nin kaldırmasını istiyorum memnuniyetle babacığım. Gerçekten başa geçti arkasında hepimiz sıralandık. Oda vazifesini kusursuz ifa etti. Babasının mutluluğunu görmeliydiniz. Çok sıcaklara rastlayan bir ramazandı. Her akşam burada teravi kılmak ne güzel hiç terlemedik, arkadan çaylar, meyveler elimizden geldiği kadar ikramımızı yaptık onları memnun etmek bizim gururumuz oluyordu. Velhasıl ramazanımız, iftarlarımız çok renkli geçiyordu...

Sayın Osman AKBAŞAK
Ben konuların içinde kendimi kaybettim bugünü değil adeta o günleri yaşadım. Bir şey sorulduğu zaman rüyadan uyanır gibi cevap verdim onun içinden imla hatalarım, cümle düşükleri olacaktır artık sizin hoşgörünüze sığınırım, sabırla okuduğunuza da teşekkür ederim. En samimi selam ve sevgilerimi sunar Avni kardeşimden bana kalan en aziz hatırasınız.

S.GÜROL