 |
Barışın Renkleri
Meslek çalışmaları yanında sivil toplum örgütlerine girmiş, üyelik, yöneticilik yapmış, SKT TV'de Kent Ve Yaşam, İzmir'de Şiir Zamanı, İzmir'in Yazarları, Sanat Edebiyat ve Çocuk adlı programlar hazırlayıp sunmuştur. Tanıştığımız günden beri okuduğuna, yazdığına tanıklık ediyorum. Boynunda kamerası ile bir toplantıdan başka bir etkinliğe koşuyor. Simge (Sanatçı İnşaat Mühendisleri) grubuyla birlikte, Şantiye Öyküleri, Mühendisçe Sanat, Yaza Çize On Yıl kitaplarında öykü ve denemeler yazmış. Sonra kendi romanları yayınlanmış, Ağababa (2010), Şafak Baskını (2013), Güneşe Doğru (2014), 8500 (2016), Güneşe Çağrı (Aristonikos) (2018) birbirini izlemiştir. Bu kez de Kıbrıs Barış Harekâtı'na katılan, fakat kaybolan bir askeri Barışın Renkleri (2020) adı ile romanlaştırmıştır. Birçok şair, yazar gibi o da savaşın kötülüğünü anlatmaktadır. Bireyler, toplumlar ve uluslar, davalarında haklı bile olsalar sorunlarını barış yolu ile çözümlemelidir. Çünkü savaş; toptur, tüfektir, kurşundur. Ünlü hatip Çiçero diyor ki: "Savaşlar yüzlerce yıldır insanlığa; kan, gözyaşı, kin, nefret, yıkım, kuşatma ve ölüm olarak yansımıştır." Bertolt Brecht de aynı konuya değiniyor. "Her savaştan sonra geriye üç ordu kalır: Ölüler ordusu. Yas tutanlar ordusu. Hırsızlar ordusu." Çok deneyimli büyük komutan Mustafa Kemal Atatürk de aynı kanıdadır: "Cana katledilmedikçe savaş cinayettir. Yurtta barış, dünyada barış," irdelemesinde bulunmuştur. Savaşı yaşayanlar ölümle burun buruna gelmiş, yanında parçalanarak can veren arkadaşını görmüştür. Aradan 45 yıl geçmiş, Kore gazisi baba Mustafa Köklüçınar her kapıyı çalmış, oğlunun ölüsüne de dirisine de ulaşamadığı gibi onun özlemi ile yanıp tutuşan eşini de kaybetmiştir. Gülten gelin ise hamile olduğunu kocası Kıbrıs'a gittikten kısa bir süre sonra anlamış, kızı Melek'i doğurarak onu babasız büyütmüştür. Yıllar sonra Melek evlenmiş, Sibel adını verdikleri bir kız çocuğu doğurmuştur. Büyükbaba Mustafa Köklüçınar hem kendi torunu Melek'i, hem de onun kızı Sibel'i besleyip büyütmüştür. İki kez Kıbrıs'a gitmiş, oğlu ile ilgili bir ipucu elde edememiştir. Kaybolan Kıbrıs askeri Kâzım Köklüçınar ne Melek adlı kızını ne de Sibel adlı torununu görmüş, tanımıştır. Eşi Gülten'in genç yaşta öldüğünü öğrenememiştir. Küçük Sibel de büyükbabasının "oğlum, oğlum" sayıklamaları ile kaybolan dedesinin hayali ile büyümüştür. Onu bulmak, büyükbabasını rahatlatmak için İzmir Üniversitesi'nin Gazetecilik Bölümü'nü seçmiştir. Kendisine yakın bulduğu üniversiteli Aykut'u arkadaş edinmiş, birçok gazeteciye onun desteği ile ulaşmıştır. Türkiye'de bir sonuç elde edemeyince bu kez de Türkiye'de öğrenim gören Kıbrıslı Nedim ve Aycan ile tanımış, arkadaş olmuş, tatilde Aykut ile birlikte Kıbrıs'a gitmiş, Nedim ve Aycan'ın rehberliğinde dedesini aramıştır. Kuzey Kıbrıs Türk Bölgesi, Güney Kıbrıs Rum Bölgesi şeklinde ikiye ayrılan Kıbrıs'ın 45 yıl önce savaşılan alanlarını dolaşmışlar, Güney Kıbrıs Rum Bölgesi'nde bulunan Nedim ve Aycan'ın arkadaşı olan Aleko ve Despina ile tanışmış, kayıp dedeyi soruşturmuşlar. Ancak burada bir sorun yaşamışlar. Aykut'un fanatik milliyetçiliği tutmuş, Rumları kötüleyerek Despina ile hakarete varan bir tartışmaya girmiştir. Olaya Nedim, Aycan, Sibel ve Aleko çok üzülmüş, kırgın bir halde Türk Bölgesi'ne gelerek gazeteci Ayşe Abla'yı onun yardımı ile de 1974 harekâtında gazeteci olan Ercan Bey'i bulmuşlar. Onun verdiği bilgiler ışığında birçok yere, kişiye ulaşmışlar. Nitekim Kocaardıç köyü kırsalına gelerek köhne bir kulübede yaşayan, saçı sakalına karışmış, yaşlı bir adam bulmuşlar. Kalanını romanın içinde okuyuculara bırakalım. Barışın Renkleri kurgu ya da yaşanmış da olsa dili ve anlatımı sürükleyici bir roman. Yeni eserlerle buluşmak dileğiyle, yazar M. Osman Akbaşak'ı kutluyorum. |
İnşaat mühendisi olan M. Osman Akbaşak sanatçı ve edebiyatçı bir ruha sahip. 1977'de doğduğu, büyüdüğü İstanbul'dan askerlik görevi için geldiği İzmir'i mesken edinmiştir.