Çocukluğum bir köyde geçti İki dağ arasında bir vadi Ortada şırıl şırıl akan deresi Rüzgarında denizin teri Ve bizi uyutan sesi Taşlık girişli ahşap evleri Dereye kadar uzanan bahçeleri Sanki bir çiçek cenneti. Dilim dilim dantel perdeleri Ye önlerinde rengarenk sardunyaları Ünlüydü ayşekadın fasulyesi, cevizi Herkesin ziyaret ettiği dedesi Yazlan yemyeşildi vadisi Rüzgarla dalgalanan bir ağaç denizi Ensemizde tabiatın nefesi Her mevsimi bir başka güzeldi. Bir renk cümbüşüydü baharda Anlatmaya fırçanın gücü yetmez Mayısta erik, Haziranda kiraz dallarda Yemekle bitip, tükenmez. Bir tatlı rayiha yükselirdi gül tarlalarından Reçellerimiz, güneşte kızaran şuruplarımız oradan. Öğle uykusunda ninnimiz ulu çınardan

Akşamüstü meydan toz duman Tam otuzbeş çocuğun oynamasından Yıkanmamızsa dereye akan borudan. Çakal sesleri inerken köye Kurbağalar zıplarken suya Yorgun dalardık uykuya. Köyün bekçisiydi köpeklerimiz Sabahı müjdelerdi bülbüllerimiz Musikimizdi çağlayanların sesi Yabancıları ağırlar yanındaki kır kahvesi. Suyumuzu içen meyvemizi yiyen doymazdı Temmuzda fındık, Ağustosta kızılcık Eylülde incir, üzüm, ceviz yerken Ayvalar ne zaman sararacak derken Yağmurlarla yine kış gelirdi erken. Havada odun dumanı kokusu Yüreklerde karakış kapıda korkusu Havuç benzeri buzlar sarkarken damlardan Her kapıda bir süpürgeli kardan adam Kartopu oynamaya doymazdık biz Soğuktan buz tutsa da ellerimiz Biz her mevsim doğayla kucaklaşan Sanki yaban dikeninde goncalardık Fakir ama mutlu çocuklardık.

Şimdi çoğumuz yaban ellerdeyiz Hala oradaysa da sıla evimiz Aynı köy değil artık köyümüz. Önce azaldı suyumuz Fabrika dumanıyla kirlendi havamız Atıklarla bulandı, köpürdü deremiz Artık ne eski meyvemiz var ne sebzemiz Bahçelerden çoktan gitti bereketimiz Sonunda uygarlığa yenik düştük biz. Tarlalarımız bir bir yok oldu Üzerine biçimsiz evler kondu Kooperatifler ormanı yok ettiler Yabancılar burayı mesken tuttular. Gürültüden sesi duyulmuyor bülbüllerimizin Akın eden ziyaretçilerden Huzuru kaçtı dedemizin. Kır kahvesinin yerinde gürültülü restoranlar Değişime gözü yaşaran ihtiyarlar Çocuklar da büyüyüp, göç etti buradan Çocuk sesine hasret şimdi o meydan Maziye bir seferle andık o günleri Sanki tatlı bir düş gördük de uyandık gibi Herşey eski bir filmi hatırlatıyor şimdi "Vadim o kadar yeşildi ki"